Isınan havayla gelen "Bahar Şenlikleri"

İŞTE O YAZI:

Çok mu radikal oldum, çok da itici değil mi? Bu tarz söylemlerle kimseyi o konserlere gitmekten vazgeçiremem. Çok üzüldüm bak şimdi.

Eğlenmek sizin de hakkınız, içki içmiyorsunuz, günaha bulaşmıyorsunuz sadece müzik dinliyorsunuz değil mi? Adı üzerinde bahar şenliği, baharın gelişini kutluyorsunuz. Çiçeklerin açışını börtü böceğin toprağa çıkışını. Gençliğinizin baharında bahara merhaba diyorsunuz. Ne kadar masum ne kadar doğal duygular bunlar.

Zaten bir yıl boyunca çalışıp durdunuz dersler dünya telaşı vs. yoruldunuz, böylesi bir günü gerçekten hakettiniz. Zaten birkaç gün sürecek hep böyle devam etmeyecek ki; Mustafa Ceceli, Halil Sezai… Bir daha nerede göreceksiniz ki?

Ama şu da bir gerçek ki; kendinizi eğlendirmek adına sadece bahar şenliğiyle yetinmiyor, her fırsatta hayatınızı güzel kılmak adına farklı farklı aktivitelerde bulunuyorsunuz. Bahar şenliği bunlardan sadece biri. Belki de uç bir nokta, tüm herkesin aynı manayla bir araya toplanması, herkeste aynı duyguların canlanması, işi eğlenceli kılan yanı.

Bahar şenliğini meşru kılmak adına daha birçok cümle sarf edilebilir. Kendimizi her türlü kandırırız bu hususta, her türlü masumiyet kılıfını uydurur vicdanımızı da susturur, katılmamak gibi bir hataya düşmeyiz. Ama asla ve asla katılmamamız gerektiğinin sebepleri üzerine düşünmeyiz. Düşünecek ortamımız da fırsatımız da ruh halimiz de yoktur çünkü.

"İşte Allah, size ayetlerini böyle açıklar; ki akıl erdiresiniz. (Bakara Suresi, 242)" diyor Rabbim. Oturup da size bahar şenliğine katılmamanız gerektiğiyle ilgili sebepler, cümleler yazmayacağım. Gerçekten o cümleleri merak eden insanlar, o hassasiyet sahibi kisiler, o hakikatlere ulaşmışlardır bir şekilde. Hayatı bir şenlik havasında yaşayanların ahirete yönelik hesapları ne kadar tutuyor acaba? Hiç mi zorlanmıyorlar, tedirgin olmuyorlar merak ediyorum. Velev ki İslami bir hayatın içinde dahi olsalar, birkaç günlük bahar şenliği kaçamağı yapmaktan da vazgeçmeyenler, Müsluman kimliğinin neresine, müzikle coşkulu bir şekilde eğlenen insan modelini sıkıştırıyor. Sıkıştırmayın boşuna, çünkü o vasıf Müslümana ait olamaz. O konser alanına giden insan, İslami duruşunu konser alanının kapısında bırakarak girebilir ancak.

'Ben Müslümana yakışır bir şekilde eğleniyorum' mu diyeceksin. Hangi sünnete uygun, hangi sahabeyi örnek alarak mesela. Canım her şeyi dinle ilişkilendirmek zorunda mıyım? Pardon anlamadım.

Mesele bahar şenliği değil sadece; o bir hayat tarzının, bir olgunun temsili sadece. Bahar şenliğine gittiği için insanlara kızmak eksik kalır. Giden kişilerin daha mühim sorunları var. Din, hesap, ahiret, dava, cihad, namaz, kulluk, Rab, ihlas, cennet, cehennem, dünya, yaratılış, insan… Temel sorun bu ve benzeri kavramları hala anlamlandıramadığımız. Öylesine şenlenmiş ki zihinlerimiz, bir anlam arayışına düşmek çok zor ve yorucu bir hâl almış. Günlük hesaplar, en fazla haftalık hesapların derdindeyiz. Biraz daha idealistsek, dünyamızı kurtarmak kâfi. Din, ruhbanlaştırılmış psikolojik bir unsur sadece. Hayata yön vermesi, ancak başımız sıkıştığı zamanlar mümkün. Geride kalan günler Rabliğe bürünüp kendi dünyamızı ruhumuzu duygularımızı terbiye etme, aklımızı ikna etme çabası içinde, birilerinin de olurunu alma çevremizce kabul görme, bir arkadaş grubuna zarar gelmeyecek topluma dahil olma yaşayıp gitme.

O kadar da değil abartma namaz kılıyor, dua ediyoruz, elimizden geldiğince bir şeyler yapıyoruz değil mi? Bunu derken dahi bir tatminlik duygusuyla mı söylüyoruz? Hayır tabi ki, yeterli değil ibadetlerimiz ama boş vermiş de değiliz. Ama akşam, 'Zara geliyormuş, hasretinden yandı gönlüm diyecekmiş', onu ne yapacağız? Akşam namazını kılar gidersin, dinler gelir yatsıyı kılar yatarsın değil mi? Çok mantıklı harbiden, ben de mi gitsem ki, zaten yanmış yanacağı kadar gönlüm, biraz da Zara yaksın. Keşke kandırabilsem de kendimi gitsem şiirlik bir havaya girsem oralarda.