Suriye vatandaşı yaşadıklarını böyle anlatıyor

“Evimdeydim. Uçağın geldiğini duydum. Bombardımanda evim vuruldu. Duvarlardan biri üzerime yıkıldı. Gözüme şarapnel parçası saplandı.”.

Suriyeli Musa Halebi, Halep kırsalındaki evinde 10 gün kadar önce yaşadıklarını böyle anlatıyor.

Yaralanmasının ardından ailesiyle birlikte geldiği Türkiye sınırından ambulansla içeri girmesine izin verilmiş. Ama üç çocuğu ve eşi sınırın diğer tarafında kalmış.

Şimdi Kilis Devlet Hastanesi’nin bahçesinde, kendisi gibi yaralı olan ya da hastanedeki yaralı yakınlarını bekleyen Suriyelilerle dertleşiyor.

Sol gözü sargılı. Görme yeteneğini  tamamen kaybettiğini ve bir düzelmenin söz konusu olmayacağını söylüyor. Dudaklarına atılmış dikişlerin ipleri hâlâ duruyor. Yüzünde de yer yer çizikler var. Sonra kazağını kaldırıp sırtını gösteriyor. Sırtında şarapnel parçalarıyla açılmış belki 15 yara izi görülüyor. Sol bacağındaki bir diğer yarayı gösteriyor. Kasığında başka yaraları da olduğunu söylüyor.

Güvenlik Kaygıları

Halep’i hedef alan Rusya bombardımanının ve akabindeki mülteci akınının en yoğun olduğu iki gün boyunca Kilis Devlet Hastanesi’ne 10 ila 20 kadar yaralının tedavi amacıyla getirildiği belirtiliyor. Hastanede son gelenlerin yanı sıra daha önce yaralanan Suriyeliler de tedavi görüyor.

Rusya Sivilleri Hedef Alıyor!

Hastanenin bahçesinde yürüyebilecek durumda olan yaralılar ve yaralı yakınları toplanmış, aralarında konuşuyorlar. Esed rejiminin Rusya uçaklarının desteğiyle son bir hafta içinde elde ettiği kazanımlar, sohbetlerin başlıca konusu.

“Esed Güçleri Tel Rıfad’a İlerliyor”

Londra merkezli Suriye İnsan Hakları Gözlemevi, Esed rejiminin direnişçilerin elindeki Tel Rıfad kasabasına doğru ilerlediğini belirtmişti. Örgüte göre, ordu kasabaya 7 kilometre kadar yaklaşmış durumda.

“Esed Bizi Bulur, Öldürür Diye Korkardık”

Kilis Devlet Hastanesi bahçesinde, yaralanan bir yakınına refakat etmek için Türkiye’ye gelen Samir Beydavi de Tel Rıfad kasabasından.

“Eskiden biz gazetecilere hiç konuşamazdık. Esed bizi bulur, öldürür diye korkardık. Ama artık kimseden korkumuz yok.” diyor.